Een bezoek aan het RKD-archief bleek de moeite waard. Daar was zelfs een interview te vinden uit Het Vaderland uit 1977 met de ‘kleurige kunstenares’, naar aanleiding van haar zeventigste verjaardag. Leuk is de beschrijving van het overweldigend kleurrijke interieur vol wandkleden en schilderijen, waar de witte poes het ‘enige voorwerp’ is zonder kleur.’Ik heb nooit een vrijdag of vakantie, want mijn ogen houden niet op met zien en mijn geest niet met het produceren van ideeën’, vertelt Afke. ‘Als ik niet meer kon werken, zou ik nu ook niet meer leven.’
Tentoonstellingen
Ook blijkt Afke toch verschillende tentoonstellingen te hebben gehad, bij de Kunstzaal Kunst van onze Tijd in Den Haag in 1948 (schilderijen en tekeningen), en bij de Prinsentuin in Leeuwarden in 1965 en 1968 (wandkleden en schilderijen). Volgens een vragenlijst die ze heeft ingevuld bij de Haagse kunsthandelaar Pieter A. Scheen (voor opname in zijn gelijknamige, in 1969 verschenen naslagwerk van Nederlandse kunstenaars) heeft ze ook geëxposeerd bij het Textielmuseum in Tilburg.
Lovend zijn in ieder geval recensies van de andere tentoonstellingen, waarin soms vergelijkingen met Kandinsky en Klee vallen. ‘Afke de Vries: spel van stemmingen. Opmerkelijk debuut van Friese schilderes’, luidde de kop van de recensie in het Algemeen Dagblad over de tentoonstelling in Den Haag, die werd geopend door Wim Sinemus. Dit ‘natuurtalent’ heeft ‘durf, zij hanteert verf en inkt spontaan en intuïtief op een wijze, die aan het roekeloze grenst’, aldus de recensent. ‘Haar gouaches en aquarellen vormen een wonderlijk bewogen wereld van kleurenfantasieën’. Een ‘gloedvol coloriste’, vindt ook het Haags Dagblad. De Nationale Rotterdamsche Courant: ‘Een natuurlijke aanleg is bij haar werk al even onmiskenbaar als de afwezigheid van zelfoverschatting. Het valt zeker nog niet te voorzien, waarop dit debuut zal uitlopen, maar er is reden, ook wegens de aandacht welke aan de techniek wordt geschonken, en lettende op het wel eigene in het verbeeldingsleven, om het debuut dezer autodidacte te signaleren.’
In Leeuwarden maakten vooral de wandkleden indruk. ‘Fraaie en fantasierijke wandkleden-expositie’, schrijft de Leeuwarder Courant over de ‘fantasievolle, levendige, soms barokke, soms simpele maar altijd verrassende doeken.’ De wandkleden zijn volgens de recensent te beschouwen als rijkere edities van Afkes abstracte schilderijen. De enthousiaste beschrijving van de toegepaste textieltechnieken en de enkele zwart-witfoto’s maken enorm nieuwsgierig naar dit werk; er waren maar liefst 35 wandkleden te zien! Al herkenden we één ervan, met de paars-gestreepte verticale balk, direct. Deze is namelijk ook op de pagina textielkunst te bewonderen. In het RKD-archief bevonden zich verder vier ongedateerde foto’s van wandkleden, afkomstig van kunsthandel Scheen. Door de scan van foto’s zijn de kleuren helaas veel fletser.
Afkes kunst 